In april komt het regelmatig voor dat ijspegels zo hard smelten dat ze putten kunnen slaan in de grond. Het leek erop dat de tuin overspoeld was door hordes muizen, ratten of padden. Het bordes lag er glanzend bij. De beelden aan weerszijden stonden trots te pronken richting de Adriatische zee. Het begon ermee dat zij nog nooit zo had nagedacht over de consequenties van het verloren gaan van visuele informatie. Ze keek uit over het bordes en vroeg zich af hoe ze zich hiertoe moest gaan verhouden. Zou ze het negeren? De column die ze moest schrijven overslaan en snel een ander onderwerp kiezen? Laffe keuzes leken het haar. Zo op bezoek op dit schitterende landgoed met uitgestrekte tuinen, had ze zich eerder op de dag genesteld achter een klassiek bureau en was vol goede moed begonnen aan de 2500 woorden waarvoor ze was ingehuurd. Er moest tenslotte brood op de plank. Haar onderwerp was een bevriende kunstenaar die net een nieuwe serie werken had bedacht waarvan ze niet veel begreep. Intrigerend waren ze wel. Een of andere installatie met geluid, film en een vloer met iets erop dat kapot ging terwijl je als bezoeker eroverheen diende te lopen. Als bezoeker werd je deel van een proces of je wilde of niet. Het ergerde haar. Ze voelde zich niet vrij. Ze bekeek daarom eerst zijn website. Dat bleken er meer. Haar journalistieke kwaliteiten kwamen haar graafzin ten goede. Al snel zag ze zich bedolven onder een berg visuele informatie over die kunstenaar en zag ze tegelijkertijd deze informatie in elkaar storten. Ze leek af te breken, de plaatjes die gebruikt werden losten langzaam op, de teksten verdwenen. Een vorm van deformatie vond ze. Hoe kun je je werk nu promoten als het tegelijkertijd verdwijnt vroeg ze zich af. Ondertussen genoot ze van het uitzicht over de tuinen. Ze daalde af van het bordes en voelde hoe ze langzamerhand van prachtig uitzicht werd opgenomen door de tuin en er deel van werd. Het allesomvattende groen, de majestueuze bomen omvatten haar. Ook zij leek langzaam te veranderen. Tegen de tijd dat ze bij de zee aankwam raakte ze bedwelmd door de veranderingen die de tuinen haar cadeau hadden gedaan . Een smal strand met overal helmgras waarin ze tot haar middel stond was alles wat overbleef. Haar gedachtes opgelost, de kunstenaar en zijn werk uit haar hoofd, het landgoed vrijwel afwezig hier, slechts helmgras en een rustig kabbelende azuurblauwe zee.